تا همین فصل گذشته تمام تیم‌هایی که مدعی بودند در جریان رقابت‌های لیگ برتر حق‌شان ضایع شده یکصدا اعلام می‌کردند اگر فوتبال ایران هم مانند فوتبال روز جهان به سیستم کمک‌داور ویدئویی تجهیز شود، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد و دیگر برخی تیم‌های خاص نمی‌توانند روی نظر داوران تأثیر بگذارند.
فصل جدید که آغاز شد گفتند فوتبال ایران هم به VAR مجهز شد. کلی هم سروصدا راه انداختند و کلی محموله نشان دادند که ببینید ما هم سیستم کمک‌داور ویدئویی آوردیم. بگذریم که با گذشت ۱۳ هفته هنوز هم نمی‌توان گفت فوتبال ایران صاحب سیستم واقعی کمک‌داور ویدئویی شده یا اینکه
«ویدئو چک» را به نام VAR به خورد هواداران و تیم‌ها می‌دهند ولی با وجود این نه تنها از اعتراض‌ها کم نشد که به حجم آنها اضافه هم شد تا جایی که امروز خیلی‌ها بر این باورند قضاوت‌ها در فصل‌های قبل خیلی بهتر از قضاوت‌هایی بود که این روز‌ها در فوتبال شاهد آن هستیم.
آنچه امروز مشخص است و بسیاری از کارشناسان داوری هم بر آن اذعان دارند این است که سیستمی که تحت عنوان کمک‌داور ویدئویی بر مسابقات فوتبال ایران نظارت دارد (VAR باشد یا نه) به طور کلی اختیار داور وسط میدان را از او سلب کرده و در بسیاری از بازی‌های انجام شده داور مسابقه حتی توانایی اتخاذ بدیهی‌ترین تصمیم‌ها را هم از دست داده است و کلاً عنان کار را به عهده اتاقی سپرده که سه نفر در آن با بازبینی و تکرار همان تصاویری که بینندگان تلویزیونی هم می‌بینند برای بازی تصمیم‌گیری می‌کنند.
اگر در فوتبال اروپا تنها در صحنه‌های حساس و سخت کار داور وسط میدان به بازبینی تصویر کشیده می‌شود، اینجا در ایران حتی در بدیهی‌ترین صحنه‌ها هم داور وسط میدان اختیاری ندارد. جالب‌تر اینکه در فوتبال حرفه‌ای جهان حتی بعد از بازبینی صحنه هم حرف اول و آخر را داور مسابقه می‌زند، اما اینجا داور مسابقه هر چه در گوشش زمزمه کنند را اجرا می‌کند.
با این شرایط لیگ تقریباً به نیمه خود رسیده است. هیچ تغییری هم حاصل نشده، اعتراض‌ها همچنان پابرجاست و فوتبال همچنان همان مسیر آماتورگونه خود را طی می‌کند، البته با پسوند حرفه‌ای و با اضافه شدن سیستمی که آقایان فدراسیون‌نشین و سازمان لیگ‌نشین مدعی هستند، سیستم کمک‌داور ویدئویی است، یعنی همانی که فوتبال حرفه‌ای جهان از آن استفاده می‌کند.
جای تأسف است در روز‌هایی که فوتبال آسیا با سرعت سرسام‌آور و زیادی به سطح اول فوتبال جهان نزدیک می‌شود، فوتبال ایران با مدیریت ناکارآمد خود تنها به این دلخوش است که به جام جهانی صعود کند. آقایان برای خودشان رزومه هم درست کرده‌اند و از همین حالا به فکر برپایی جشن صعود هستند، اما هیچ‌گاه نمی‌گویند فوتبال ایران به لحاظ سخت‌افزاری چه فاصله نجومی با همین رقبای آسیایی پیدا کرده است.
این روز‌ها مقایسه خیلی راحت شده است؛ اینکه مثلاً بازی‌های لیگ برتر انگلستان یا لالیگای اسپانیا و سری‌آ ایتالیا را تماشا کنی و بعد از سر اجبار چشم‌هایت را خسته کنی و یک بازی لیگ ایران را ببینی و بعد مقایسه کنی که آنها فوتبال بودند یا این، مقایسه کنی که اگر سیستم کمک‌داور آنها VAR است پس این چیزی که اینجا ما می‌بینیم، چیست؟ این روز‌ها مقایسه خیلی راحت شده، اما حتی همین مقایسه هم نمی‌تواند دردی از فوتبال ایران دوا کند، چون قرار نیست آقایانی که با فوتبال گردن کلفت کرده‌اند، دست از سر آن بردارند، حالا این فوتبال می‌خواهد VAR داشته باشد یا نداشته باشد.
